کنجد یکی از قدیمی ترین محصولات شناخته شده است. سومری ها قبلاً مقادیر زیادی نفت را کشت و صادر می کردند. آنها به آن shawash-shammu می گفتند که به معنای “گیاه روغنی” است.
ارده کنجد قهوه ای چرخه سالانه است که از 1 متر تا 1.5 متر ارتفاع دارد. در ماه جولای شکوفا می شود، گل های لوله ای به رنگ صورتی بسیار روشن. برگها بلند و دارای آرایش مخالف هستند.
در برابر یخبندان مقاومت نمی کند و به نور مستقیم خورشید و خاک مرطوب نیاز دارد. این گیاه بویی شبیه علف هرز جیمسون (Datura stramonium) می دهد.
در داستان علی بابا و 40 دزد، کلمه کنجد دقیقا رمز باز و بسته شدن غار دزدان است که به اندازه کافی نشان می دهد که این گیاه چقدر در خاور نزدیک محبوب بوده – و هنوز هم هست.
روغن و تاهینی از کنجد، خمیری که به طور گسترده در آشپزی در سراسر خاورمیانه استفاده می شود، به دست می آید. تاهینا یک ماده ضروری در خمیر نخود به نام هوموس یا بابا غنوش (پوره بادمجان) است. همچنین برای تزئین نان و کیک، برای به دست آوردن نمک کنجد یا “گوماسی” و به عنوان یک ماده در سوشی و سایر غذاهای ژاپنی استفاده می شود.
روغن کنجد در سنت آیورودا هند برای ماساژ استفاده می شود. کنجد از هر نظر دانه ای قدرتمند است، زیرا حاوی بسیاری از مواد مغذی (اسیدهای آمینه، چربی ها، ویتامین ها و مواد معدنی) است و از آنجا که همه این مواد مغذی با هماهنگی عمل می کنند و اثرات بسیار مفیدی بر بدن دارند: سیستم عصبی را تقویت می کند، متابولیسم را بهبود می بخشد. و بیماری های مختلفی از جمله تصلب شرایین و فشار خون بالا را فراهم می کند. البته بهتر است قبل از مصرف آن را له کنید تا حداکثر بهره را ببرید.
