این نام گیاه و میوه است. یک هسته مایل به سبز زیتونی در داخل پنهان شده است. جنس پسته از خانواده سماخ است و تا 20 گونه دارد: اقیانوس اطلس، چینی، ساتن، کدر، وحشی، سقز، واقعی پرورشی (Pistacia vera) و غیره.
درختان و درختچه‌های دوپایه برگ‌ریز و همیشه سبز در زمین‌های استپی کوهستانی، سنگی، سنگی و خاکستری دامنه‌ها و صخره‌ها در مناطق نیمه گرمسیری و تا حدی در مناطق گرمسیری دنیای قدیم و جدید و همچنین در مناطقی با آب و هوای قاره‌ای کشت می‌شوند.
این نماد سنتی ثروت ایران و سهم قابل توجهی از صادرات سایر کشورهایی است که محصولات عظیم پسته احمد آقایی را در تابستان برداشت می کنند: آسیای مرکزی، ایتالیا، ترکیه، یونان، سوریه، ایالات متحده آمریکا (عمدتا تگزاس)، اسپانیا.
میوه دهی چرخه ای است: 1 بار هر 2 سال.
پالپ مغذی پسته بسیار چرب است: غلظت روغن آن بیش از 50٪ (حداکثر 70٪) است. روغن چرب لپه با کیفیت بالا که خشک نمی شود حاوی مواد ارزشمندی است: گلیسریدهای اولئیک (تا 62.8٪)، لینولئیک (حدود 17٪) و غیر اشباع (به طور متوسط، 20٪) اسید. درصد غلظت امگا 3 1٪ است – امگا 6 2٪ است.
علاوه بر چربی ها، آجیل های پر کالری (563 کیلو کالری) حاوی:
20.3٪ پروتئین با مجموعه اسید آمینه کامل؛
فیتواسترول ها؛
ویتامین های A، C، E، B1، B2، B3، B6، B9؛
آهن، کلسیم، منیزیم و سایر عناصر کمیاب؛
22 درصد کربوهیدرات (شامل قند، نشاسته و فیبر رژیمی).
میوه های خوراکی خوشمزه بیش از 2500 سال است که به عنوان غذا استفاده می شود! اشباع و تقویت می کند، شادابی را در خستگی مزمن باز می گرداند. علاوه بر آجیل از سایر قسمت های درخت پسته نیز استفاده می شود:
برگ ها و گال های ناشی از شته ها (تورم ها، رویش ها) از لبه های برگ – به عنوان منبع تانن و سایر تانن ها (غلظت تا 20٪ در برگ و 50٪ در رویش) در پانسمان پوست خوک / گاو، جزء داروها و اساس رنگدانه های بدون ریزش برای صنعت نساجی.
برگ ها و شاخه ها – برای ایجاد ikebana و دکوراسیون گل.
رزین برای ساخت لاک ها و اسانس های با کیفیت بالا (منبع پینن که از آن سقز و سایر مواد ارزشمند سنتز می شود). چوب قوی، متراکم، بادوام و بسیار گرم – نجاری، از جمله برای منبت کاری های هنری.
در طب عامیانه، پسته را به دلیل اثر ضد درد در قولنج (کبدی، معده) می دانند و به عنوان دارویی برای استفراغ، سرفه، سل و ناباروری مردانه استفاده می شود.
